ผีโนราห์ ผีนางรำสุดสยองขวัญ
เรื่องราวความสยองขวัญเกิดขึ้นที่หมู่บ้านของคุณแอน ในตอนนั้นที่หมู่บ้านของคุณแอนได้มีการจ้างคณะโนราห์คณะหนึ่งมาทำการแสดง ข้ามเขามาจากจังหวัดพัทลุง เป็นคณะโนราห์เล็ก ๆ ที่คืนนั้นคุณแอนก็ได้ไปดูด้วย เพราะเป็นคนชอบดูมโนราห์เป็นอย่างมาก จนได้เกิดเรื่องราวอันน่าสยดสยองที่หมู่บ้านของคุณแอน เพราะมีนางรำโนราห์ถูกฆาตรกรรม จนทำให้วิญญาณของ ผีนางรำ ออกมาหลอกหลอนชาวบ้าน เรื่องราวของความน่ากลัวจะเป็นเช่นไร รออ่านกันได้เลย
ผีนางรำสุดเหี้ยน
เรื่องผีเรื่องนี้เป็นเรื่องที่คุณแอนมาเล่าให้ฟัง ว่าในหมู่บ้านของคุณแอนได้มีการจ้างคณะโนราห์มาแสดง หนึ่งในโนราห์ที่มารำ ก็มีใบหน้าที่สละสลวย ดูดี จนดูจนจบคุณแอนก็ได้กลับบ้านมานอน พอตื่นมาในรุ่งเช้ามาก็ได้มีตำรวจมาที่หมู่บ้าน พ่อของคุณแอนก็ได้ไปฟังข่าว แล้วกลับมาเล่าให้คุณแม่ฟัง คุณแอนจึงรู้ว่า มีผู้หญิงถูกฆ่าตาย ด้วยการจับผูกคอกับต้นไม้ และคนที่ตายก็คือแสดงเป็นมโนราห์ที่มารำเมื่อคืนนี้เอง ถูกฆาตรกรรมในป่าข้างหมู่บ้าน ซึ่งทางตำรวจไปตรวจสอบแล้ว และได้ลงรายละเอียดว่าน่าจะเป็นการฆาตรกรรมอำพราง เพราะจากการตรวจสอบ พบว่ามีร่องรอยการต่อสู้ในจุดไม่ไกลที่พบศพ กางเกงชั้นในของผู้เสียชีวิตก็ตกอยู่ในพุ่มไม้ ตามเนื้อตัวศพก็พบรอยเหมือนถูกดูดเป็นจ้ำๆ บริเวณช่องคลอดก็มีคราบเลือดเกรอะ น่าจะถูกข่มขืนแล้วฆ่า ด้วยการจับผูกคอกับต้นไม้ อีกทั้งในสมัยนั้นโซเชียลยังไม่มี ข่าวการฆาตรกรรมของนางรำโนราห์ก็เลยเป็นเพียงข่าวในวงแคบๆ
จากนั้นตำรวจก็ได้ทำการสืบสวนเพื่อตามสืบจับคนร้ายคนในหมู่บ้านที่เป็นผู้ชายที่น่าสงสัยก็โดนตำรวจเรียกตัวไปสอบทั้งหมด รวมไปถึงพ่อของคุณแอนด้วย การถูกฎาตรกรรมของนางรำโนราห์เรียกได้ว่าเฮี้ยนเป็นอย่างมาก เพราะได้ออกมาหลอกหลอนคนในหมู่บ้านของคุณแอนที่เดินผ่านต้นขนุนต้นที่แกโดนผูกคอ จนไม่มีใครกล้าผ่านต้นขนุนต้นนั้นสักคน ขนาดตอนกลางวัน ผู้คนก็ยังไม่กล้าผ่าน
จนมีอยู่วันหนึ่งผู้ใหญ่บ้านได้มานั่งคุยกับพ่อ ซึ่งคุณแอนก็ได้ไปนั่งฟังด้วย ผู้ใหญ่บ้านบอกพ่อกับแม่ของคุณแอนว่า แกโดนเต็มๆไม่กี่วันก่อน โดยผู้ใหญ่บ้านสบถคำออกมาเป็นภาษาใต้ ใจ และได้เล่าเรื่องผี ที่แก่เจอมาว่า “เห้อ สาวที่โดนฆ่าผูกคอนั้น ดูเหมือนว่าจะเฮี้ยนมาก เมื่อวันก่อนตอนบ่าย กูถือปืนขึ้นเขา ว่าจะไปหาหมูป่า พอขากลับตอนเย็นได้กลับมาทางนั้น ผ่านต้นขนุน ระยะห่างประมาณ 100เมตรได้ กูเห็นผีมายืนใส่ชุดโนราห์รำอยู่ใต้ต้นขนุน กูก็แบกปืนหนีมันเลย ผีมันคงแค้น ไม่รู้ว่าจะจับไอ้พวกที่ฆ่าโนราห์นี้ได้ตอนไหน”
พอลุงผู้ใหญ่บ้านโดนหลอก แกก็ได้ไปเชิญหมอผี พระ แม่ชี ร่างทรง ซินแส มาช่วย แต่ก็ทำไม่ได้สักคน ท่านๆว่า ผี ผู้หญิงมโนราห์คนนั้น มีความแค้นสูงมาก มากจนน่ากลัว พระที่ท่านไปปราบ ท่านก็ว่า ผีตนนี้ นอกจากไม่กลัวใครแล้ว ยังมากระทืบเท้าขู่ท่านกลางดึกถึงหน้ากุฏิ จนแทบไม่ได้จำวัด”
จนมาวันหนึ่งพี่ชาติกลับมาจากกรุงเทพและไม่ได้รู้เรื่องราวนี้ ก็ได้ไปไปยิงนก พอตกเย็นพี่ชาติต้องเดินทางกลับ ซึ่งพี่ชาติก็ได้เดินผ่านต้นขนุนต้นนั้น พี่ชาติได้เงยหน้าขึ้นมามองเพื่อจะยิงนกบนยอดไม้ แต่สายตาของพี่ชาติก็ได้พบเจอกับผีตนนั้น ที่มาห้อยโต่งเต่ง แต่งตัวเต็มยศโนราห์ เอาเท้าเกี่ยวกับกิ่งขนุน ยืดแขนรำโนราห์ไปมา หน้าบวมอืดเลยนะแลบลิ้นใส่อีก จนพี่ชาติ ทิ้งปืนแก๊ป วิ่งหนีฉีแตกเต็มกางเกงกลับมาบ้าน”
พ่อของคุณแอนยังเล่าต่อว่าตอนที่พ่อไปเยี่ยมพี่ชาติ พี่ชาติจับไข้หัวโกร๋น พอดีขึ้นมาหน่อย สามารถออกจากโรงพยาบาลได้ พี่ชาติก็ได้กลับกรุงเทพทันทีเลย
ความน่ากลัวของ ผีนางรำ โนราห์ ตนนี้ก็ยังเที่ยววนเวียนหลอกหลอนให้คนพบเห็นบ่อยๆ บางทีก็มาเป็นเสียงคนร้องบทโนราห์ ชนิดที่ว่าบ้านของคนที่อาศัยที่ใกล้ๆจุดนั้นอยู่ไม่เป็นสุขสักคน กลัวว่า ผี ตนนี้จะมาเดินมาหาที่บ้านผ่านไปครึ่งปีได้ ตำรวจก็ยังจับคนทำไม่ได้
แต่อยู่มาวันหนึ่ง ภายในหมู่บ้านก็แตกตื่นกันอีกครั้ง เพราะมีผู้ชายในหมู่บ้านไปฆ่าตัวตาย ด้วยการไปผูกคอตายซ้ำที่ต้นขนุนต้นนั้น ซึ่งมีคนในหมู่บ้านผ่านไปเจอและได้เจอศพก็ไม่รู้ว่าใคร รองเท้าก็ไม่ได้ใส่ มีเพียงแค่รอยเท้าที่เดินตรงมาที่ต้นขนุน แล้วก็ผูกคอเลย พอสืบไปสืบมาก็พบว่าเป็นคนอีกหมู่บ้านที่อยู่ใกล้ๆนี่เอง ในตอนนั้นคนภายในหมู่บ้านก็พากันหวาดกลัว เพราะลักษณะคือ น่าจะเป็นการเดินข้ามเขามาเพราะมีรอยเท้าอย่างเห็นได้ชัดนะ แต่คนในหมู่บ้านก็เกิดคำถามว่าแล้วทำไมถึงต้องเดินข้ามเขาเพื่อมาผูกคอตายที่ต้นขนุนต้นนั้นด้วย จนชาวบ้านหลายๆคนพากันบอกว่า คงโดนผีนางรำนั้นอำมาผูกให้ตายตามแน่ ๆ แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดว่า ชายคนที่ตายน่าจะเป็นคนข่มขืนผู้หญิงคนนั้น
แต่คุณแอนได้ยินพ่อคุยกับแม่ว่า “กูว่าไอ้บ่าวนั้นแนะ ข่มขืนแล้วผูกคออีสาวนั้น มันเลยเอาคืน” ในตอนนั้นทุกคนในหมู่บ้านคิดว่าน่าจะจบแล้ว แต่พอผ่านไปอีกเดือน ก็มีคนมาเจอศพผู้ชายมาผูกคอตายอีกคน ซ้ำจุดเดิมเลย คนในหมู่บ้านบางคนก็รู้จัก ว่าเป็นคนพัทลุง ข้ามเขามาเที่ยวเล่นจีบสาวในหมู่บ้านประจำ หลายๆคนก็งงกันไปอีก เพราะรถเครื่องขับเข้ามาจอดทิ้งไว้ใกล้ๆ แล้วก็เดินดุ่ยๆเข้าไปผูกคอตายเหมือนศพแรกเลย จนทำให้ผู้ใหญ่บ้านทนไม่ไหว เพราะมีคนมาตายที่เดิมภายใต้ต้นขนุนนี้ รวมผู้หญิงนางรำโนราห์ด้วยก็3ศพแล้ว จนทำให้เสียหมู่บ้านที่เคยสงบกลับกลายมาเป็นหมู่บ้านที่วุ่นวายเพราะการตายของ3ศพนั้น
ผู้ใหญ่บ้านก็ฟันธงแล้วว่า เป็นผีที่ถูกฆ่าตายใต้ต้นขนุนทำแน่ ๆ แกเลยบอก จะพาคนมาโค่นต้นขนุนทิ้ง พอตอนเช้าก็มีคนไปเจอรถเครื่องผู้ใหญ่บ้าน ตะแคงล้มอยู่ในป่าหญ้าคาข้างทาง คนก็ตามหากัน ไปเจอลุงผู้ใหญ่นอนหลบอยู่หลังพระพุทธรูปในวัด ผู้ใหญ่บ้านก็บอก แกขับรถเครื่องไปบ้านเพื่อนที่อีกหมู่บ้าน เรื่องจะหาคนมาตัดต้นขนุนทิ้ง เพราะคนในหมู่บ้านไม่กล้าตัด พอขากลับมาถึงจุดเกิดเหตุ แกว่า “อีโนราห์นั้น มายืนโบกรถข้างทาง กูก็ขับมอไซต์บิดหนี แต่อีผีโนราห์ตัวนั้นมันวิ่งตามแล้วโดดซ้อนท้าย หน้ามันจะแปะหน้ากูเลย กูเลยทิ้งรถแล้ววิ่งเข้ามานอนในวัดนี้แนะ”
พอผ่านไป2ศพแล้ว และดูเหมือนว่า ผีเฮี้ยนเพิ่มขึ้น ออกมาหลอกชาวบ้านทุกวัน ทำให้หมู่บ้านหลังพบค่ำเงียบสงัด ราวกับเป็นหมู่บ้านร้าง คุณแอนจำได้ว่าพอค่ำ แม่ก็จะปิดบ้านพาคุณแอนไปนอนทันที ถ้าเกิดใครมาเปิดเพลงโนราห์ให้ได้ยิน จะสะดุ้งกลัวกันเป็นแถวๆ จนวันนึง ก็มีตำรวจเข้ามาในหมู่บ้านอีก แล้วพาตัวน้าพงศ์ คนในหมู่บ้านไป พ่อไปฟังข่าว เลยรู้ว่า น้าพงศ์มาสารภาพผิดกับผู้ใหญ่บ้าน ขอให้เรียกตำรวจมาจับแกไปรับโทษ แกสารภาพว่า เป็นแกเอง กับคนที่ตายไปทั้ง2คนก่อนหน้านั่นแหละ ที่เป็นคนข่มขืนแล้วจับนางรำโนราห์สาวคนนั้นผูกคอปิดปาก พอน้าพงศ์เห็นทั้ง2คนนั้นตายเหมือนที่ทำกับสาวคนนั้น ก็เลยเกิดความกลัว แกบอกแกแทบไม่กล้าไปไหนเลยกลางคืน ขี้ยังต้องขี้ใส่ถุงบนบ้าน เพราะห้องน้ำอยู่แยกจากบ้านแถมตอนกลางคืน ก็มีเสียงคนมาเดินรอบบ้าน ร้องบทโนราห์กวนทั้งคืน จนกินไม่ได้ นอนไม่ลง แกยังไม่อยากตาย เลยชิงมามอบตัวขอรับผิด ทุกวันนี้น้าพงศ์หลุดคุกออกมาแล้ว แต่โกนหัวไปบวชเป็นพระ อยู่ที่วัด วัดนึง ที่นครศรีธรรมราช บอกว่าจะบวชไม่สึก เพราะถ้าสึกคงไม่รอดแน่ๆ ผู้หญิงคนนั้น เค้าไม่ยอมอโหสิ มาเข้าฝันว่า จะรอเอาหลวงน้าพงศ์มาผูกคอที่ต้นขนุนต้นนั้นให้ได้ จะรอจนกว่าหลวงน้าพงศ์จะสึกปัจจุบันนี้ต้นขนุนต้นนั้นก็ยังอยู่ เพราะไม่มีใครกล้ายุ่ง แถมยังมีผ้าแพร7สีผูกเต็มต้น มีคนสร้างศาลเล็กๆให้อยู่ด้วย เพื่อไม่ให้ออกมากวนคน แต่ก็มีคนเจออยู่เป็นระยะนะ แต่ไม่บ่อย คงเพราะแค้นมาก เลยยังไงก็ไม่ยอม หลวงน้าพงศ์ท่านก็ไม่ยอมสึกมาตายเหมือนกัน
